zondag 27 februari 2011
De voorpret
En weer is er een week afgesnoept van ons wachten :-)
We hebben inmiddels de hele reis betaald aan Shoestring en lachen wel een klein beetje in ons vuistje...onze reisgenoten die onlangs hebben geboekt betalen Euro 400,-- meer dan wij hebben betaald...
Ik ben ter voorbereiding bezig in een boekje dat ik heb geleend van de bibliotheek, getiteld: "Het geluid van vallende sneeuw". Het gaat over een student aan de kunstacademie die een jaar in Japan heeft gestudeerd. Ben inmiddels op bladzijde 48 en ze is net gearriveerd in haar nieuwe appartement.
Ik lees het volgende: Op tafel liggen vijf vuistdikke Japanse handleidingen; een voor de wasmachine, de magnatron, de videorecorder, het faxapparaat en een voor de toiletbril....De toiletbril is uitgerust met tientallen functies; het bedieningspaneel naast de toiletbril bevat geabstraheerde tekeningen: billen met dikgestreepte waterstralen, billen met gestippelde waterstralen, maar ook billen met muzieknoten en muzieknoten met gestippelde billen.......
Haha, bijgaande foto is uit een Japans hotel in Los Angeles waar ik eerder verbleef, heb toen niet de moed gehad het uit te proberen maar als ik ze tegenkom in Japan ga ik het zeker testen!
zaterdag 19 februari 2011
Nog 50 dagen!
De titel zegt eigenlijk al genoeg :-).
Nog 7 weken en we gaan op vakantie.
In gedachten is mijn tas al vele malen ingepakt, maar telkens zitten er andere dingen in....wordt misschien tijd om een lijstje te maken.
Het aantal medereizigers stijgt ook nog steeds, we zijn op dit moment met 14 personen (Nederlanders/Belgen/1 Poolse/1 Noorse)
dinsdag 8 februari 2011
Gedragsregels in Japan
Het is hier in het westen algemeen bekend dat er in Japan nog al wat gedragsregels gelden. De gemiddelde Japanner (en ook de oudere kinderen) leven volgens vrij strakke normen en waarden. De Japanner verwacht echter niet van een buitenlander (gaijin, die altijd als zodanig herkenbaar is door uiterlijk en meestal ook de taal) dat hij/zij zich precies aan deze gedragsregels zal houden. Dit geeft de buitenlander wel een aantal vrijheden en vaak zorgt dit toch ook weer voor een ongedwongen sfeer.
Maar er zijn wel regels die absoluut niet overtreden mogen worden, zoals het belopen met schoenen op tatamimatten en sommige houten plankieren in bijv. tempels. Hier wordt over het algemeen streng op gelet, zeker als men een gaijin (buitenlander) ziet.
*Japanners zullen elkaar bij het begroeten nooit een hand geven. Zij maken een buiging, waarbij er heel exact gekeken wordt dat de laagste in rang ook de diepste buiging maakt. Als buitenlander hoeft men zich hier niet aan te houden, of men doet niets of men volstaat met een lichte buiging. De Japanner gaat er vaak al vanuit dat de gemiddelde buitenlander er niets van begrijpt. Tegenwoordig ziet men steeds meer dat Japanners buitenlanders wel een hand geven. Zoenen is volstrekt uit den boze. Eigenlijk vermijdt de Japanner het liefst elk direct lichamelijk contact met een vreemde.
*Doe bij het betreden van een ryokan, minshuku, tempel of een privéhuis de schoenen uit. Men komt meestal via een halletje (genkan) binnen, waar de schoenen dienen te worden uitgedaan. Hiervoor in de plaats krijgt men meestal slippers, die dus door de gastheer/vrouw/ryokan kunnen worden verstrekt. De gastheer/vrouw zal er ook direct op wijzen indien dit vergeten wordt. Het halletje is meestal verlaagd t.o.v. de rest en men stapt dan ook een verhoging op bij het betreden van de woning/ryokan. De uitdrukking "kom binnen" is in het Japans dan ook "o-agari kudasai", letterlijk: kom omhoog alsjeblieft. Deze verhoging mag dus uitsluitend met slippers of op sokken worden betreden. Het getuigt van zeer goede manieren als men dan ook nog bij het neerzetten van de schoenen, onderaan de verhoging, de punt van de schoenen in de richting laat wijzen vanwaar men komt, zodat men bij het weggaan als het ware zo in de schoenen kan stappen. De meeste Japanners dragen daarom ook instappers, schoenen zonder veters. In Japan zijn instappers zeer makkelijk, ook voor de toerist. Zorg dus dat je sokken heel zijn!
*In een ryokan, minshuku of een Japanse kamer in een privéhuis en vaak ook in tempels liggen tatamimatten op de vloer. Deze matten mag men ook niet met de slippers betreden, dit mag uitsluitend op sokken of met blote voeten. Deze matten zijn kwetsbaar en erg duur.
*Een ryokan heeft over het algemeen een gemeenschappelijk (Japans) toilet, een hurktoilet. Voor het toilet doet men de gewone slippers uit en verwisselt die voor toiletslippers die daar speciaal voor staan.
*Op de kamer in een hotel liggen meestal yukata's klaar voor de gasten. Deze kan men aan doen om relaxed in rond te lopen. Het is normaal dat men de yukata aanhoudt in het hotel en zelfs er mee op straat loopt. Dit is overigens meer het geval in kleine plaatsen, zoals in kuuroorden. In Tokyo heb ik het niemand zien doen.
*Het Japanse (hete) bad is meer bedoeld om heerlijk te ontspannen en het is juist de bedoeling dat men al schoon is bij het in het bad stappen. De vertaling "bad" voor het woord "furo" is dan ook eigenlijk niet juist omdat het niet overeenkomt met ons begrip "bad". Voordat men in het water stapt dient men zich dus eerst goed met zeep te reinigen. Naast het bad zijn hiertoe mogelijkheden, zittend op een klein krukje. Het is niet gebruikelijk dit staand te doen en alleen als men goed schoon en van alle zeepresten ontdaan is mag men het hete water in.
*Het geven van fooien, zoals in hotels, taxi's e.d., is absoluut niet gebruikelijk en kan zelfs als beledigend worden ervaren.
*In Japan snuit men de neus in papieren zakdoekjes. Onze zakdoeken kent men eigenlijk niet en deze worden niet echt als hygiënisch gezien.
*Over het algemeen is men in Japan heel eerlijk. Het natellen van geld dat men terug krijgt in een winkel wordt een beetje gezien als wantrouwen.
*De eetstokjes (hashi) rusten met de punt op een legger (hashioki). Ze liggen evenwijdig aan de tafelrand met de punten naar links.
*Leg tijdens een (kleine) etenspauze de stokjes weer op de legger.
*Tijdens het eten van noedels (bami-achtige slierten) is het volkomen normaal om slurpachtige geluiden te maken.
*Begin niet meteen met de soep te eten zodra deze is opgediend. Vaak wordt de hele maaltijd tegelijk opgediend. Wacht met eten tot iedereen aan tafel alle gerechten heeft gekregen. Men kent geen speciale volgorde bij het eten van de gerechten. Men kan rustig de soep afwisselen met andere gerechten om dan weer wat soep te nemen. Dit kan ook omdat alles tegelijk wordt opgediend.
Soms bestaat de maaltijd wel uit gangen, die dus wel apart van elkaar worden opgediend. Dan bestaat meestal elke gang weer uit een paar gerechten, die op één plateau worden opgediend. Dan kunt u wel weer de opgediende gerechten door elkaar eten, maar meng het niet in één potje, m.a.w.: maak er geen hutspot van.
*Voordat u gaat eten: geniet van de aanblik. Over het algemeen maakt men een uiterst fraaie compositie van het eten, die meestal betrekking heeft op de seizoenen. U kunt hier iets over zeggen, bijv. dat u het zonde vindt om op te eten.
Men zegt niet voor niets dat de Japanner met de ogen eet.
*Voordat men met de maaltijd begint zegt men: 'Itadakimasu', net als wij 'eet smakelijk' (uitspraak: ietadakiemas).
*Prik nooit met de stokjes in de gerechten om ze zo op te eten.
*Zet de stokjes nooit verticaal in de rijstkom. Zo wordt namelijk voedsel geofferd aan de voorouders.
*Gebruik de stokjes niet om schotels te verschuiven en wijs niet met de stokjes naar de verschillende gerechten bij het beslissen welk gerecht u zult nemen.
*Pak geen etenskom met de hand waarin u ook al uw eetstokjes heeft.
*Na het eten zegt men: 'gochisôsama deshita' (uitspraak: gotsjiesoosama desjta, met 'g' als in garden). Betekent ongeveer: bedankt voor het eten.
CONCLUSIE: HET WORDT DOLLE PRET IN JAPAN, VAKANTIE VIEREN MET HOOFDLETTERS!
Maar er zijn wel regels die absoluut niet overtreden mogen worden, zoals het belopen met schoenen op tatamimatten en sommige houten plankieren in bijv. tempels. Hier wordt over het algemeen streng op gelet, zeker als men een gaijin (buitenlander) ziet.
*Japanners zullen elkaar bij het begroeten nooit een hand geven. Zij maken een buiging, waarbij er heel exact gekeken wordt dat de laagste in rang ook de diepste buiging maakt. Als buitenlander hoeft men zich hier niet aan te houden, of men doet niets of men volstaat met een lichte buiging. De Japanner gaat er vaak al vanuit dat de gemiddelde buitenlander er niets van begrijpt. Tegenwoordig ziet men steeds meer dat Japanners buitenlanders wel een hand geven. Zoenen is volstrekt uit den boze. Eigenlijk vermijdt de Japanner het liefst elk direct lichamelijk contact met een vreemde.
*Doe bij het betreden van een ryokan, minshuku, tempel of een privéhuis de schoenen uit. Men komt meestal via een halletje (genkan) binnen, waar de schoenen dienen te worden uitgedaan. Hiervoor in de plaats krijgt men meestal slippers, die dus door de gastheer/vrouw/ryokan kunnen worden verstrekt. De gastheer/vrouw zal er ook direct op wijzen indien dit vergeten wordt. Het halletje is meestal verlaagd t.o.v. de rest en men stapt dan ook een verhoging op bij het betreden van de woning/ryokan. De uitdrukking "kom binnen" is in het Japans dan ook "o-agari kudasai", letterlijk: kom omhoog alsjeblieft. Deze verhoging mag dus uitsluitend met slippers of op sokken worden betreden. Het getuigt van zeer goede manieren als men dan ook nog bij het neerzetten van de schoenen, onderaan de verhoging, de punt van de schoenen in de richting laat wijzen vanwaar men komt, zodat men bij het weggaan als het ware zo in de schoenen kan stappen. De meeste Japanners dragen daarom ook instappers, schoenen zonder veters. In Japan zijn instappers zeer makkelijk, ook voor de toerist. Zorg dus dat je sokken heel zijn!
*In een ryokan, minshuku of een Japanse kamer in een privéhuis en vaak ook in tempels liggen tatamimatten op de vloer. Deze matten mag men ook niet met de slippers betreden, dit mag uitsluitend op sokken of met blote voeten. Deze matten zijn kwetsbaar en erg duur.
*Een ryokan heeft over het algemeen een gemeenschappelijk (Japans) toilet, een hurktoilet. Voor het toilet doet men de gewone slippers uit en verwisselt die voor toiletslippers die daar speciaal voor staan.
*Op de kamer in een hotel liggen meestal yukata's klaar voor de gasten. Deze kan men aan doen om relaxed in rond te lopen. Het is normaal dat men de yukata aanhoudt in het hotel en zelfs er mee op straat loopt. Dit is overigens meer het geval in kleine plaatsen, zoals in kuuroorden. In Tokyo heb ik het niemand zien doen.
*Het Japanse (hete) bad is meer bedoeld om heerlijk te ontspannen en het is juist de bedoeling dat men al schoon is bij het in het bad stappen. De vertaling "bad" voor het woord "furo" is dan ook eigenlijk niet juist omdat het niet overeenkomt met ons begrip "bad". Voordat men in het water stapt dient men zich dus eerst goed met zeep te reinigen. Naast het bad zijn hiertoe mogelijkheden, zittend op een klein krukje. Het is niet gebruikelijk dit staand te doen en alleen als men goed schoon en van alle zeepresten ontdaan is mag men het hete water in.
*Het geven van fooien, zoals in hotels, taxi's e.d., is absoluut niet gebruikelijk en kan zelfs als beledigend worden ervaren.
*In Japan snuit men de neus in papieren zakdoekjes. Onze zakdoeken kent men eigenlijk niet en deze worden niet echt als hygiënisch gezien.
*Over het algemeen is men in Japan heel eerlijk. Het natellen van geld dat men terug krijgt in een winkel wordt een beetje gezien als wantrouwen.
*Leg tijdens een (kleine) etenspauze de stokjes weer op de legger.
*Tijdens het eten van noedels (bami-achtige slierten) is het volkomen normaal om slurpachtige geluiden te maken.
*Begin niet meteen met de soep te eten zodra deze is opgediend. Vaak wordt de hele maaltijd tegelijk opgediend. Wacht met eten tot iedereen aan tafel alle gerechten heeft gekregen. Men kent geen speciale volgorde bij het eten van de gerechten. Men kan rustig de soep afwisselen met andere gerechten om dan weer wat soep te nemen. Dit kan ook omdat alles tegelijk wordt opgediend.
Soms bestaat de maaltijd wel uit gangen, die dus wel apart van elkaar worden opgediend. Dan bestaat meestal elke gang weer uit een paar gerechten, die op één plateau worden opgediend. Dan kunt u wel weer de opgediende gerechten door elkaar eten, maar meng het niet in één potje, m.a.w.: maak er geen hutspot van.
*Voordat u gaat eten: geniet van de aanblik. Over het algemeen maakt men een uiterst fraaie compositie van het eten, die meestal betrekking heeft op de seizoenen. U kunt hier iets over zeggen, bijv. dat u het zonde vindt om op te eten.
Men zegt niet voor niets dat de Japanner met de ogen eet.
*Voordat men met de maaltijd begint zegt men: 'Itadakimasu', net als wij 'eet smakelijk' (uitspraak: ietadakiemas).
*Prik nooit met de stokjes in de gerechten om ze zo op te eten.
*Zet de stokjes nooit verticaal in de rijstkom. Zo wordt namelijk voedsel geofferd aan de voorouders.
*Gebruik de stokjes niet om schotels te verschuiven en wijs niet met de stokjes naar de verschillende gerechten bij het beslissen welk gerecht u zult nemen.
*Pak geen etenskom met de hand waarin u ook al uw eetstokjes heeft.
*Na het eten zegt men: 'gochisôsama deshita' (uitspraak: gotsjiesoosama desjta, met 'g' als in garden). Betekent ongeveer: bedankt voor het eten.
CONCLUSIE: HET WORDT DOLLE PRET IN JAPAN, VAKANTIE VIEREN MET HOOFDLETTERS!
Abonneren op:
Posts (Atom)