Island in the sun

Byebye Guatemala, hello Belize!
De douaniers waren ons bijzonder goed gezind vanmorgen, met onze bagage in onze handen mochten we de grens overwandelen en na ongeveer 20 minuten kwam ons busje.
Dat gaf ons eventjes de tijd om 600 Quetzales te wisselen voor Beliziaanse Dollars.
Gelukkig kunnen Ramona en ik vanaf de grens weer voorin naast elkaar zitten, we stapten vanmorgen als laatsten in de bus en konden toen ineens niet meer naast elkaar zitten....Ramona was helemaal misselijk geworden achterin en Rafael was zo vriendelijk zijn plaats aan ons af te staan.
Het is meteen duidelijk dat we in een ander land zijn, de huizenbouw is hier anders, vele huizen staan op palen (dat is koeler). Ook zien we hele mooie optrekjes en heel veel Engelse woorden in het straatbeeld teugkomen.
Na twee uur rijden komen we aan bij de haven waar we nu een uur te vroeg zijn, maar ja Rafael vond het beter vroeger te vertrekken doordat hij een vorige keer bijna te laat kwam. Maakt ook niet uit, dit is beter dan stressen.
De boottocht naar het eiland Caye Caulker duurt 3 kwartier en mijn eerste indruk is: ik ben terug op Curacao! Is ook Caribisch gebied dit natuurlijk. De temperatuur en het windje, palmbomen, donkere mensen....relax man!
We wandelen naar ons hotel (Tomshotel), basis eenvoudige inrichting, gelegen aan het strand (dat is hier al snel het geval, het eiland is 7 kilometer lang en 600 meterbreed)
Na een korte uitleg over morgen door Rafael (we gaan onszelf vermaken) lopen we het het plaatsje door naar een tentje om te lunchen. De mozzarella burgers smaken ons prima, uitzicht op palmbomen en blauwe zee....lekkerrrrrrrrrr hoorrrrr!
We maken een verder plan de campagne voor morgen, drinken nog een ananassmoothie en brengen verder een aantal uren lezend door op het dak van ons hotel.

Die ananassmoothie heeft nog wel een verhaal, we stappen een klein zaakje binnen, kijken op het schoolbord achter de toonbank wat we willen bestellen en wachten tot er iemand komt. Geen personeel te zien...we wachten even en achter Ramona (die half in de deuropening staat want zo groot is het niet) staat een donkere vrouw ook te wachten (lijkt het) Ik denk nog die wil ook wat bestellen. We wachten nog even en dan vraag ik aan de vrouw: are you from this shop? Blijkt zij de verkoopster te zijn....zegt niets maar wacht het gewoon af....heel apart. We bestellen twee ananassmoothies met water, ze vult twee bekers maar heeft nog wat over dus we krijgen ook nog een klein derde bekertje...
Aan de waterkant genieten we lekker van ons drankje, het derde bekertje staat tussen ons in. Al snel komen er drie lokale meiden (jaar of 12) op ons af, ze verkopen (zelfgemaakte) cupcakejes. We willen ze niet. Eentje vraagt wat voor shake we drinken en wijst op het derde bekertje, of zij het mag... Ik heb het haar gegeven, maar delen met je twee vriendinnen hoor zei ik.... Met z'n drietjes liepen ze weg, het bekertje steeds aan elkaar doorgevend.

We zitten nu in restaurant "The happy lobster" en we zitten even op hun wifi. In ons hotel is het signaal dermate zwak dat ik er niet op kom met mijn IPad. Nu dus maar eventje zo terwijl we nippen van onze mixed fruit juice en wachten op ons smakelijk eten.